ZZP’er & Zwanger: een kijkje achter de schermen!

Nog maar een paar weekjes en dan is het zover: ons eerste Lutje Potje. Lutje? Ja, ‘klein’ in het Gronings. Potje? Yes, mijn vent en dus de papa heet Pot van achternaam. De tijd vliegt en dat betekent dat mijn nieuwe bedrijf straks een pauze krijgt. Ik ga namelijk over een aantal weken met verlof en neem je daarom graag even mee in een kijkje achter de schermen. Wist ik dit al voorafgaand aan mijn ondernemersavontuur? Jazeker! Waarom ik deze keuzes tóch, ondanks alle onzekerheid, heb gemaakt? Lees mee!

De droom om ooit voor mijzelf te beginnen is er eigenlijk al heel lang. Het ondernemende, initiatiefrijke karaktertje zat er bij mij van jongs af aan al in. Ik was altijd nieuwsgierig naar de wereld om me heen, stapte zonder pardon op vreemde mensen af en wilde vooral altijd alles ‘zelf doen’. Dat ik ooit op dit punt zou komen, was voor mij dus geen verrassing. Alleen door de jaren heen verzamel je nogal wat filters, onzekerheden, angsten en blokkades. Ik werd dus ook steeds beter in redenen verzinnen waarom ik het níet zou doen!

Duracelkonijntje
Eerst een goede opleiding volgen, focus op meer werkervaring, nu nog even deze cursus en tja, toch nog een vervolgopleiding. “En Iris? Wanneer ga je voor jezelf?.” “Nou, nee, het ligt wel in de planning maar ik moet eerst werken aan mijn netwerk en nog meer kennis opdoen.” Na veel ervaring, kennis en cursussen, kreeg eerst het koophuis voorrang en moest ik van mezelf werken aan een perfect ondernemersplan. Als ik dat allemaal heb, dan begin ik. De lat steeds verschuiven en hoger leggen. Ondanks dat er natuurlijk niks mis is met het opdoen van meer kennis, ervaring en het creëren van stabiliteit, resulteerde het streven naar ‘meer’ uiteindelijk in totale stilstand.  Een duracelkonijn dat compleet op hol sloeg en waarvan uiteindelijk de batterij volledig leeg liep. Afijn, duracelletje gaf zichzelf de tijd om op te laden en kwam oog in oog met alle filters, blokkades en angsten. En ja, het klinkt cliché, maar het doorbreken ervan, gaf me het vertrouwen om vanaf toen alleen nog maar redenen te verzinnen waarom ik het wél moest doen.

Ruimte geven aan het ouder-kind-gevoel
In dezelfde periode besprak ik met mijn psycholoog het ‘o zo gevreesde kindervraagstuk’. Ik liet het ouder-kind-gevoel toe, waarin ik met mijn eigen ouders inmiddels een soort vriendschap heb opgebouwd in plaats van dat ze mijn opvoeders zijn. Er kwam ruimte om dit gevoel, waarin ik dan de ouder zou worden, toe te laten en dit vloeide door in mooie gesprekken aan de keukentafel met Mark. We hadden het ineens over het bouwen aan een eigen thuis: wat we nu zeker hebben, maar waar misschien toch wel iets miste. Verrassend, onwennig en tegelijkertijd ook heel fijn. We kwamen tot de conclusie dat het onze wereld misschien wel in een heel ander perspectief zou zetten, waarin je niet alleen maar leeft voor je werk en er een aanvulling bij komt in plaats van een ‘last’.

Babyschild
Met name ik zag deze ‘last’ omdat ik me te veel vasthield aan vooroordelen over moedermaffia’s die nergens anders meer over praten dan babyzalf, buikkrampjes en kolfapparaten. “Oh nee hoor, dat ging voor mij nog héél lang duren”, zei ik altijd vol overtuiging. Nee, dat was allemaal maar eng en vooral een ver-van-mijn-bed-show. Ik wilde vrijheid, blijheid en vooral niet alles plannen. Deze losbol gaat voorlopig geen afscheid nemen van haar biertjes, wijntjes en sigaretten. Eerst nog twee grote reizen plannen naar continenten waar we nog niet geweest zijn, eerst nog verbouwen, eerst een bedrijf….je voelt het al. Ik had een compleet babyschild ontwikkeld.

Angst voor wat ‘hoort’
Toen ik namelijk heel veel tijd had om na te denken over mezelf, begon ik me af te vragen of het schild wel echt van mij was of dat ik het gecreëerd had door al mijn aannames en vooroordelen. Het laatste was inderdaad waar. Als ik heel diep in mijn hart zou kunnen kijken en écht aandacht gaf aan het stemmetje in mijn hart, zei ze: je wil heel graag een lieve mama worden, want je bent altijd al dol op kinderen. Waar was ik dan zo bang voor? Misschien wel voor alles wat dan zo ‘hoort’? De babyshowers, de babywinkels, de babycursussen, de baby-weet-ik-veel-wattes. Voor alles wat je niet meer kunt? En wat is dat dan eigenlijk precies? Voor een compleet rust, reinheid, regelmaat-leven? Wat als? Weer allerlei angsten en filters die me alleen maar vertelden waarom ik iets niet moest doen!

Raak!
Ik kwam tot de conclusie dat mijn diepgewortelde karakter niet verandert, ook al veranderen de omstandigheden misschien wel. Ik begeef me graag op de randjes, hou van de rebel in mij, heb soms een (veel te) sterke mening en blijf altijd nieuwsgierig naar de wereld. Door te zoeken naar balans in mijn leven, kwam ik erachter dat rust, reinheid en regelmaat me juist heel veel verder bracht. Het niet maken van keuzes, houdt lekker alle opties open en zorgt dat je niks mist. We besloten om het gewoon te proberen en het was vrijwel meteen raak! Een golf van shock, tranen en ongelofelijke blijdschap volgde en leidde tot de groei van een prachtig klein mensje. Het gevoel kan ik niet in woorden omschrijven, maar wat ben ik blij met deze keuze en gezegend dat het ons gegund is.

Komt wel goud
Laten we de babyshower dan vooral skippen, de babywinkels zoveel mogelijk vermijden en de ongevraagde adviezen gewoon ontwijken. Ik wil puur kunnen genieten van dit lutje potje in mijn buik, want o wat is het bijzonder wat er in mijn lijf gebeurt en wat hou ik nu al van d’r. Ik durf deze uitdaging aan en geloof dat zolang je in jezelf gelooft en daar dichtbij blijft, de rest vanzelf zijn weggetje vindt. Dit kleine meisje zal dan ook wel zo’n lekkere rare opvoeding krijgen waarin niet alles volgens de gebaande paden verloopt en ook dat komt ‘almoal heus wel goud’.

Korte pauze en het ‘nieuwe’ leven
Dit bedrijf geef ik daarom ook de kans om er gewoon te zijn, zonder de lat ongelofelijk hoog te leggen. Ik ben al zo dankbaar voor alles wat er tot nu toe op mijn pad is gekomen, alle mooie gesprekken die ik iedere week heb en de toffe uitdagingen die nog op de planning staan. De korte pauze mag er ook zijn. Ik ga daarom over een paar weken enorm genieten van mijn verlof en me volledig richten op het invullen van ons ‘nieuwe’ leven. Rekening houdend met de veelbesproken planningen, flesverwarmers, billenzalf en buikkrampjes.

Ik heb vertrouwen in wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. En ik mag van geluk spreken dat we in een land leven waar ook voor de ondernemende vrouw die zwanger is, mooie oplossingen zijn gevonden. Jullie zijn dus voorlopig nog niet af van dit initiatiefrijke karaktertje. Mijn angsten om te falen of dingen die ‘horen’ maken plaats voor het meer dan ooit waarderen van dingen die wél zijn gelukt! ZZP’er & Zwanger? Kom maar op!

EXTRA: Vlak voor mijn bevalling van Lianne ben ik geïnterviewd door Lotte Gerland van What’s Your Story . Benieuwd naar dit portret? Lees het hier!

/door

Wat is het idee achter mijn Peptalk?

Regelmatig laat ik mijn gezicht zien op verschillende netwerkevents in de omgeving van Groningen. Grappig is dat steeds meer mensen mij herkennen als de dame die Peptalks aan Millennials geeft. Toch merk ik dat het fenomeen Peptalk vooral heel leuk klinkt, maar het idee erachter niet helemaal helder is. Wat krijg je nou precies en waarom heb ik het op deze manier bedacht? Tijd voor uitleg!

Het Peptalk-idee is bij mij ontstaan aan de stamtafel in Winsum. Zoals velen van jullie weten ben ik in 2018, vlak na mijn bruiloft, uitgevallen vanwege een fikse burn-out. Wie mijn stukjes vaker leest, kent mijn begrip #perfectefaalhaas inmiddels. Een periode van veel pieken en dalen, waarin ik me een faalhaas voelde, omdat ik altijd alles perfect wilde doen en dat absoluut niet meer lukte. Ik wist zeker dat meer mensen zoals ik worstelden met dezelfde problemen. Wie zijn dan dezelfde mensen? Juist, Millennials!

Kwetsbare ontdekkingen
Ik besloot me meer te verdiepen in deze doelgroep en kwam tot prachtige ontdekkingen voor mezelf en door het bespreekbaar te maken ook voor anderen. Het tonen van mijn kwetsbaarheid, zorgde ervoor dat anderen ook eerlijker werden over hoe ze zich écht voelden. Er ontstonden prachtige, ontroerende gesprekken met mensen die ik al heel lang ken, maar waar ik eigenlijk nooit in het diepere laagje was geweest of juist mensen die ik heel vaag kende en nu een diepe betekenis voor me hebben. Een van deze ontdekkingen is dat we allemaal streven naar geluk, maar we eigenlijk niet goed kunnen beoordelen wanneer we nou echt gelukkig zijn. Het kan namelijk altijd beter!

Alles zelf willen oplossen
De volgende ontdekking was dat we allemaal worstelen met problemen, maar hulp vragen is een no go. De problemen zijn in onze ogen niet groot genoeg voor een duur coachtraject, laat staan een intake bij een psycholoog. Nee, dat lossen we liever zelf op. Zelf komen we alleen uiteindelijk toch tot de conclusie dat alles alleen proberen op te lossen niet altijd een goede uitwerking heeft. Je blijft namelijk hangen in dezelfde cirkel, waardoor je aan het einde van de rit alsnog stil staat. Hoe fijn is het dan als je iemand hebt die naast je staat en je toch dat zetje in je juiste richting kan geven?

Schop onder mijn kont
In de tijd dat ik doordenderde in de waan van alledag, had ik graag iemand gehad die me wakker schudde. Iemands hand die ik kon pakken om naar de overkant te komen, die me waardeerde om wie ik was, oprecht naar me luisterde, geen oordeel over me had, die me bewust maakte van mijn valkuilen en me concrete tips gaf om verder te kunnen. Geen lange intense gesprekken, maar gewoon een figuurlijke ‘schop onder mijn kont’. De energieke positiviteit die ik altijd aan een ander gaf, had ik nu zelf nodig! Ik bleef alleen in de veronderstelling dat ik het allemaal wel zelf kon, met alle gevolgen van dien.

Tadaaaaa
Toen ik tot de ontdekking kwam wat mijn kwaliteiten zijn, vielen alle puzzelstukken in elkaar. Het aanjagen van anderen, met humor confronteren, beweging creëren, met aanstekelijke energie anderen motiveren en van de duikplank laten springen. Ik sprak deze woorden uit: “Ik wil Millennials helpen die doordenderen in de waan van alledag en behoefte hebben aan positieve motivatie en concrete tips nodig hebben.” “Een soort Peptalk”, zei mijn broer. JUIST!! DAT!! Een Peptalk bij Iris, die je even weer wakker schudt, aandacht voor jou als persoon heeft en je via de juiste route naar de overkant helpt. Tadaaaaa!

Jouw blokkades worden kansen
Een Peptalk, een figuurlijke schop onder je kont. Soms heb je niet meteen een heel traject nodig om te komen waar je wil zijn, maar is een korte wijziging van de route de oplossing. Door mijn ervaring in de praktijk, kennis vanuit de opleiding en mijn werkverleden als Talentmanager, gerichte try-outs, pilots en interviews, ben ik tot de conclusie gekomen dat ik in een motiverende 1,5 uur jou naar de overkant kan helpen. Door je inzicht te geven in jouw Hier & Nu en jouw Morgen & Daarna. Je losse eindje krijgt concreet vorm en jouw blokkades worden kansen. Dit kan in jouw persoonlijke of professionele zoektocht naar geluk zijn. We gaan niet tegenover elkaar zitten, maar met actieve werkvormen aan de slag. We gaan letterlijk lopen naar de overkant en als je naar huis gaat, zit je vol nieuwe energie en motivatie. Ik heb aandacht voor jou & weet waar je mee worstelt.

Mocht je na die tijd denken, dit wil ik vaker? Dan kom je gewoon nog een keer op een moment dat jij daar weer behoefte aan hebt. En om het nog laagdrempeliger te maken, geef ik je zelfs de mogelijkheid om bij jou te komen en we lekker in jouw eigen omgeving aan de slag gaan. Hiermee hoop ik de hand voor andere Millennials te kunnen zijn die ik in mijn bizarre race tegen de klok zo gemist heb. We houden ons vast aan de uitspraak #perfectefaalhaas. We zijn namelijk allemaal perfect op onze eigen manier en door genoeg te falen, komen we uiteindelijk aan de overkant. Hoe fijn is het als je dit niet alleen hoeft te doen?

/door

Hoe wil jij 2020 beginnen?

Het einde van het jaar 2019 nadert.
We staan aan de start van een nieuw jaar. Een jaar dat je helemaal mag gaan invullen zoals jij wilt.

Hoe kijk jij terug op 2019?
Heb je bereikt wat je graag wilde bereiken?
Heb je tijd doorgebracht met je dierbaren?
Heb je genoeg aandacht gegeven aan jezelf?
Ben je gelukkig op je werk?

En? Wat is de conclusie?
Ben je helemaal tevreden, had je graag dingen anders willen doen of lag de lat misschien wel te hoog?

Ik wil je vragen om eens een momentje voor jezelf te nemen en na te denken over jouw 2020!
Hoe wil je beginnen?
Wat wil je absoluut wel en wat wil je absoluut niet meer?
Is het tijd voor verandering of ga je juist lekker in de flow waar je zit?

Als je mij deze vragen een jaar geleden had gesteld, had ik behoorlijk in de war gereageerd. Ik zag 2019 nogal somber in en wist totaal niet meer wie ik was, wie ik wilde zijn en wat ik kon bereiken.
Een bolletje touw dat helemaal in de knoop zat en waar ik het beginnetje telkens niet van kon vinden, laat staan het uiteinde.

Ik kan nu zeggen dat ik terugkijk op een bewogen jaar met veel mooie pieken en dalen. Een jaar waarin ik weer vrienden geworden ben met mezelf en ik van mezelf ben gaan houden. Ik een bewuste keuze heb gemaakt om te kiezen voor een volgend avontuur en mijn lijf nu hard werkt aan de ontwikkeling van een kleine Iris in mijn buik.

In april 2020 komt onze kleine meid kennis maken met de wereld en gaat er veel veranderen. In plaats van angst, voel ik nu met name vreugde voor deze verandering. Ik ben rustig in mijn hoofd en lijf, ik vertrouw op mezelf en zie het als een mooi avontuur met Mark.

“Maar Iris, je bent toch ook een bedrijf begonnen? Hoe ga je dat in hemelsnaam allemaal doen?”
“Nou gewoon, springen, vallen, opstaan en weer doorgaan.” Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat ik geen verwachtingen heb, waardoor ik niet teleurgesteld kan worden. Ik ben al zo dankbaar voor alle dingen die er nu gebeuren en mooie mensen die ik heb ontmoet. De enige afspraak die ik met mezelf heb gemaakt: “Als je het nu niet doet, doe je het nooit, dus ga ervoor. Als het niet de juiste weg is, zijn er nog duizenden andere wegen. Je hebt het uiteinde van jouw bolletje touw ook gevonden, het uiteinde van jouw rode draad ga je ook vinden!’

Ben je nu nog vooral op zoek naar het begin van jouw bolletje touw?
Laat dit dan vooral even op je inwerken en neem tijdens
de feestdagen, ondanks alle sociale activiteiten, ook een momentje voor jezelf.

Kom je tot de conclusie dat je misschien wel een zetje in de goede richting kan gebruiken?
Dan weet je me te vinden!

Ik gun jou ook een mooi ‘uiteinde’ van 2019 en een frisse start van 2020.

peptalk

Je kunt nog t/m 31 december meedoen met mijn Peptalk-decemberactie!

Wil je een GRATIS Peptalk winnen voor een frisse start van 2020?
Zo kun je meedoen:

1. Like @iriscolijnpeptalks op Instagram
2. Deel een motiverend bericht via een story of post met #gratispeptalk en tag @iriscolijnpeptalks
3. Heb je zelf genoeg positieve energie, maar weet je een vriend of vriendin die dit goed kan gebruiken? Tag hem of haar dan in jouw story of post.

Op 2 januari 2020 maak ik de winnaar via Instagram bekend!

/door

Ben jij een Millennial?

Regelmatig krijg ik de vraag: “Iris, ben ik nou ook een Millennial?” Blijkbaar is nog niet helemaal helder wanneer je behoort tot deze generatie. Aangezien het woord Millennial groots op de homepage van mijn website staat, lijkt het me hoognodig tijd voor een beetje uitleg!

Je bent een Millennial wanneer je bent geboren tussen 1981 en 2000. Deze twintigers en dertigers van nu hebben hun ontwikkeling doorgemaakt tijdens het begin van het nieuwe millennium. Kan je het nog herinneren? Oud en Nieuw 1999 – 2000? Als klein meisje van 9 jaar werd mij toen verteld dat dit een heel bijzonder moment was en dat heb ik dus ook onthouden.

We konden de cassettebandjes inruilen voor cd’s en kochten vol trots een van de eerste discmans. We luisterden naar muziek van 2Unlimited, Britney Spears of Michael Jackson en droegen dezelfde schoenen als de Spice Girls. De jongens creëerden elke ochtend van die gelvleugels in hun haar en we maakten voor het eerst kennis met internet.

Gulden naar euro
Over het algemeen zijn wij opgegroeid in een beschermende omgeving. Onze ouders, opa’s en oma’s, meesters en juffen juichten ons vooral massaal toe: “Als je je best doet, kun je alles bereiken wat je wilt.” In de maatschappij merkten we vooral de vergrijzing, gingen we over van de gulden naar de euro, merkten we de effecten van de klimaatveranderingen en weten we allemaal nog waar we waren op 9/11. Velen van ons hebben een lastige start gehad op de arbeidsmarkt door de nasleep van de crisis.

Droomplaatje
Jij als Millennial staat nu aan de start van je carrière of je bent al enige jaren aan het werk. Door de vele toejuichingen in onze jeugd, hebben we onszelf een droomplaatje voorgeschoteld. Alles was mogelijk, als je maar goed genoeg je best deed en dat hebben we toch allemaal? Eenmaal op de arbeidsmarkt is de realitycheck daarom des te groter. We werken niet direct bij een coole, hippe werkgever met een vast contract. We verdienen ons geld niet met onze hobby’s. De klimaatproblemen hebben we nog niet opgelost en een huis kopen is een waar gevecht. De perfecte partner lijkt ook maar moeilijk te vinden en kinderen voor je 30e is meer een uitzondering dan een regel.

#perfectefaalhaas?
Echter door de komst van social media lijkt het alsof al onze mede-Millennials wel succesvol zijn en het alleen bij jou niet lukt. Je wordt overladen met het schijnsucces van een ander. Want geloof me, ook zij kampen met dezelfde struggles als jij. In een eerder blog noemde ik mezelf #perfectefaalhaas. Althans zo voelde het, nu weet ik dat we dit juist nodig hebben om te worden wie we zijn. We mogen namelijk wel een versnelling lager en eens iets liever zijn voor onszelf. Zullen we vanaf vandaag deze afspraak maken? Dan juichen we elkaar nu toe onder het motto: “Je kunt alles bereiken wat je wilt, zolang je maar dicht bij jezelf blijft.”

/door

De Chimp: Heb jij hem al ontmoet?

Je kent het ongetwijfeld. Dat continue gevoel dat je nog iets anders moet doen voordat je aan iets begint dat je echt graag wilt doen. Ik moet dat ene verslag nog even maken of dat ene mailtje nog even beantwoorden, want anders? Dan gebeurt er een ramp. Deze rampveroorzaker is jouw Chimp! Een irritant stemmetje in je hoofd die zich continu opgejaagd en bedreigd voelt en er voor zorgt dat je nooit gaat doen wat je echt graag wilt.

Om het principe van de Chimp met je te kunnen delen, neem ik je even mee in een stukje eigen ervaring. Dit irritante stemmetje in mijn hoofd hield me namelijk jaren op de been, zorgde dat ik goed was in de dingen die ik deed en bracht me tegelijkertijd uit balans. ’s Avonds toch nog even mijn mail openen of de telefoon opnemen, waardoor ik nooit echt aandacht had voor mijn leven thuis. Ik was fysiek wel thuis aanwezig, mentaal was ik op het werk. Want als ik de telefoon niet opnam, kon het wel eens zijn dat ik iets ‘heel belangrijks’ had gemist en alles daardoor in de soep zou lopen. Deze Chimp dreef me tot waanzin en mijn lichaam besloot uiteindelijk om het over te nemen. Het wilde niet meer, ik was op en kwam daardoor maandenlang definitief thuis te zitten. De ramp was bereikt en mijn Chimp was meer in paniek dan ooit tevoren. Ik besloot daarom mijn Chimp te ontmoeten en te omarmen.

Wie is de Chimp?
Het boek ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe heeft me inzicht gegeven in de theorie van de Chimp. Hij refereert hierin naar Steve Peters, een psychiater die een model van emoties ontwikkelde waarin twee hersensystemen centraal staan. Aan de ene kant het frontale systeem (De Mens) en aan de andere kant limbische systeem (De Chimp). De Mens is rationeel en maakt de keuzes die voor jou het beste zijn. De Chimp is de emotie die De Mens continu aan het twijfelen maakt en vaak de ‘juiste’ keuzes in de weg staan. De Chimp ziet overal rampen en is vijf keer zo sterk als De Mens. Een onrustige Chimp zorgt voor veel drukdoenerij als bewijs voor betrokkenheid, jaagt jouw angsten aan en geeft je vaak het gevoel dat je tekortschiet in de dingen die je doet. De Mens staat echter machteloos zolang de Chimp onrustig is.

Laat de onrust plaats maken voor aandacht
De Chimp geeft je een veilige garantie in tijden van crisis. Hij zorgt ervoor dat je alle worstcasescenario’s voor bent en geeft je het gevoel dat je goed bezig bent. Vermoeid plof je op de bank met een glas wijn en een aflevering op Netflix als beloning. De Chimp is tevreden, terwijl De Mens eigenlijk om aandacht schreeuwt en weet dat dit overduidelijk niet de beste oplossing is. De Mens heeft namelijk meer ruimte nodig om de ‘juiste’ keuzes te kunnen maken. Het is aan jou om de Chimp te kalmeren en De Mens de volledige aandacht te geven.

Hoe doe je dat?
1. Ontdek wanneer jouw Chimp de leiding neemt
Een belangrijke stap in het ontmoeten van je Chimp is weten wanneer hij de leiding neemt. Jouw Chimp verandert namelijk niet, maar jij kunt wel de verantwoordelijkheid nemen om hem te beheersen.

“Stel: je hebt op maandagavond je vaste sportavond. Van sporten krijg je energie en het geeft je een fijn gevoel. De standaard maandagochtend-vergadering loopt echter uit, je krijgt veel onverwachte telefoontjes, je collega vraagt je bij te springen en dan blijkt ook nog eens dat je aanwezig moet zijn bij een onverwachte meeting. Aan het einde van de dag is je mailbox volgelopen met 126 nieuwe e-mails. Alle redenen voor paniek, stress en angst! De vraag is nu: waarom ontstaan deze emoties bij het zien van 126 nieuwe e-mailberichten? Simpel, de Chimp laat jou namelijk geloven dat er een ramp ontstaat als je daar niet nu direct actie op onderneemt. Je gaat daarom als een bezetene aan de slag om alle mails weg te werken en voorkomt daarmee ‘de enorme ramp’. Chimp is super tevreden, goed gedaan, pluimpje omhoog.”

2. Kies voor de juiste strategie
Helaas is er door alle drukdoenerij geen tijd meer voor de sportschool. Hiermee doe je direct afstand van je gekozen strategie, namelijk je ratio. Je weet dat sporten goed voor je is en je energie geeft. Energie die je nodig hebt om je mails goed te beantwoorden.

3. Neem afstand van de situatie en geef De Mens ruimte
Wanneer je weet dat de Chimp acteert en jouw ratio overneemt, neem dan direct afstand van de situatie. Een korte pauze! Laat je niet verleiden om toch door te gaan, maar erken dat de Chimp jouw gekozen strategie in de weg zit. Geef De Mens ruimte om te praten en beoordeel wat deze ‘juiste’ keuze jou oplevert. Bedenk dat het ongelezen laten van je mails minder schade aanricht dan het loslaten van je gekozen strategie.

In het boek van Tony Crabbe vind je nog meer tips om de Chimp te kalmeren. In mijn geval heb ik de Chimp veel te veel pinda’s gevoerd en voorrang gegeven, waardoor De Mens geen ruimte en energie meer had om na te denken. System totally down! Door te veel te luisteren naar mijn Chimp, gaf ik hem uiteindelijk nog veel meer redenen tot paniek en werd zijn échte ramp werkelijkheid. Inmiddels kan ik hem omarmen en weet ik wie hij is. Hij maakt me alert, wil veiligheid en maakt me goed in mijn werk. Ik bepaal alleen nu zelf wanneer ik naar hem luister en hij een pinda krijgt. Weet jij wanneer jouw Chimp de leiding neemt en op welke momenten je hem pinda’s voert?

/door

Bruistablet: Hoe los jij op?

Denken in oplossingen

Pagina’s vol kun je vinden over de term Denken in Oplossingen. Blijven hangen in het probleem, lost namelijk niks op. Door te blijven denken in de problemen, worden de problemen vaak alleen maar groter en blijf je stil staan.

Ik vergelijk mezelf vaak met een bruistablet. Zeker in de haast van alle dag sta ik vaak in een automatische stand waarin ik continu aan het oplossen ben. Welke problemen zich ook voor doen, ik los de hele dag op. Hup…en weer door naar de volgende taak op de to-do-list van vandaag. Hoe sneller de oplossing, hoe meer voldaan ik me voel. Alleen wat levert het me nou eigenlijk op?

Gelukkig beschik ik over een positieve mindset die altijd automatisch denkt in oplossingen en waar ik mezelf ook verantwoordelijk voor houd. Een manier van leven die me nog steeds ver brengt en altijd heeft gebracht. Niet voor niets bestaat het gezegde: “Meerdere wegen leiden naar Rome”. De vraag is: moeten problemen altijd direct en vooral nu opgelost worden of mogen we ook best even de tijd nemen? #millennialdingen

Geniet van de bubbels
Ieder mens heeft problemen en we leven in een oplossingsgerichte samenleving. Stiekem zijn we misschien wel een beetje verslaafd aan het direct oplossen. Wanneer een probleem onopgelost blijft, voelen we ons onrustig. Wanneer het Denken in Oplossingen een automatisme geworden is, kies je vaak voor de snelste en makkelijkste route. Vandaar de vergelijking met een bruistablet. Ik los over het algemeen vrij snel op. Ik vergeet alleen de tijd te nemen om te genieten van het bruisproces. De bubbels die heel langzaam ontstaan, steeds harder gaan bubbelen en uiteindelijk het water vullen met nieuwe energie. Best een gaaf proces, toch? Wat als we nou eens proberen om langer stil te staan bij het vinden van de juiste oplossing? Tijd vervangen door aandacht en genieten van de bubbels. Door toe te geven dat het probleem tijd nodig heeft om op te lossen, krijg je begrip voor de realiteit en accepteer je de situatie zoals die op dat moment is.

Bouwvalletje gezocht
In 2017 woonde ik nog samen met Mark in de stad Groningen. Het gevoel begon te kriebelen dat we meer ruimte wilden en uit de stad wilden. Mark met zijn plannen voor een eigen schildersbedrijf en ik, als opgegroeide plattelandse, stortten ons volledig op Funda en planden direct een aantal bezichtigingen. We zaten allebei in de oplossingsmodus, want dit kon wel eens dé oplossing bieden voor al onze problemen. Bezichtigen, bieden, mislopen, door naar de volgende, steeds meer eisen bijstellen, budget verhogen, opnieuw een bezichtiging. In een bizar krappe woningmarkt op zoek naar het perfecte huis: succes en vooral sterkte. Na meer dan een half jaar in de meest vreselijke huizen te zijn geweest en ook nog bijna een bouwval gekocht te hebben, besloten we te stoppen. Stoppen met razen. Stoppen met focussen op de oplossing. Meldingen van Funda uit en loslaten. We zien het allemaal wel even. Dit maakt ons namelijk niet gelukkig en laten we vooral nu gaan genieten van de weg er naar toe. Sterker nog, we hebben diezelfde avond nog een vakantie geboekt naar Lanzarote om alles te laten bezinken.

Winsum Wild
Een paar weken later, waarin ik volledig Fundaloos had geleefd, kreeg ik opeens een appje met een link naar een woning in Winsum. “Is dit iets voor jullie?”, aldus mijn eigen moeder. Ik opende de link en zag een prachtig huis, aan het water, in een dorp met meer dan één supermarkt, op loopafstand van het station en met een grote loods achter het huis. Het huis was oud van binnen, maar dat is juist wat we wilden. En dan die prijs, precies binnen ons budget. Mark en ik hebben onze adviseur opgebeld en we konden meteen die week bezichtigen. We stonden voor het huis, Mark zag de steiger aan het water en zei: “Iris, dit wordt ‘m!” en hij had gelijk. Helemaal wild over Winsum! Uiteraard heeft het aankoopproces de nodige obstakels gehad die ik je zal besparen. Neem van mij aan: een hoofdpijndossier. Maar….het wachten werd beloond!

Grote keuzes verdienen groots geduld
Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat wanneer je te krampachtig bezig bent met het vinden van de oplossing, je vaak de realiteit uit het oog verliest. In dit geval wilden we het liefst morgen een nieuw huis en had ik bij wijze van spreken alle verhuisdozen al ingepakt en de eerste de beste bouwval omgepraat naar een paleis. Grote keuzes verdienen veel aandacht en groots geduld. En jezelf tijd gunnen om een keuze te maken mag ook. Je kunt nu denken dat we mazzel hadden met het appje van mijn moeder en dat dit jou nooit zal overkomen. Ik geloof vanuit mijn positieve mindset dat dingen niet voor niets gebeuren. En begrijp me niet verkeerd: om de juiste dingen voor elkaar te krijgen, moet je zeker veel moeite doen en je vastbijten in dingen die je graag wilt. De combinatie van dit alles, heeft uiteindelijk ons droomhuis opgeleverd. En geloof me, dit droomhuis vervloeken we ook vaak genoeg als weer blijkt dat de balken onder de vloer verrot zijn of er lekkage in de loods is. Dan plannen we een #bruisdate en bruisen & bubbelen we samen wat af….;-)

/door