Het sturen van een Tikkie, jeetje, wat is dat een uitkomst. Vakanties, borrelavonden, dagjes uit, verjaardagen en gezamenlijke cadeaus. Met een Tikkie is het financieel allemaal zo geregeld. Geen gedoe meer met contant geld of ellendig lange rekeningnummers. Geen gedoe meer met je vrienden over wie er nou wel of niet betaald heeft. Makkelijk, toch? Klopt, maar het gemak is hier meteen ook heel gevaarlijk. Elk minuscuul bedrag kan namelijk gewoon in een Tikkie op de app verschijnen. Je jarenlange vriend/vriendin heeft je een Tikkie gestuurd: 7,40 voor twee wijntjes. Auw!
Het versturen van Tikkies is in mijn vriendengroepen inmiddels helemaal geïntegreerd. Volgens mij ben ik een van de laatste die uiteindelijk de app had gedownload, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik wel vaker achter loop met dit soort dingen. Meestal ben ik nogal slecht in het terugvragen van geld (het meteen betalen trouwens ook). Voordat het Tikkie bestond, liet ik vaak dingen zitten. “Ach joh, dat komt volgende keer wel weer”. En als ik het dan wel vroeg met dat lange bankrekeningnummer, checkte ik ook nooit of iemand wel betaald had. Niet omdat mijn bankrekening uitpuilt, maar omdat ik het altijd allemaal zo’n gedoe vond. De komst van de Tikkie-app lost voor mij dus een hoop gedoe op en wordt zeker in tijden van financiële crisis erg gewaardeerd. Het checken is nog wel altijd een dingetje, haha.
Knullig lullig
De vraag is: wanneer wordt het terugvragen van het bedrag lullig? Zo hoorde ik laatst iemand die een Tikkie van haar studiegenoot had gekregen: “Wil je mij €0,30 betalen voor Koffie in de pauze?” Of iemand die een date had met een leuke vent. De volgende ochtend stond er in haar scherm een Tikkie van 5,40 euro voor twee biertjes. Ai! Ik kon gewoon niet geloven dat mensen dit dus doen. Oké, deze mensen staan verder van je af. De date heeft namelijk nooit een vervolg gekregen en die studiegenoot was ook geen vriendschapsmateriaal, maar dan nog: dertig cent? Serieus?
Jij blij, ik blij
Ik ben van nature een pleaser en verwen graag mensen. Vroeger deed ik er ook alles voor om maar aardig gevonden te worden. Een kop koffie kopen voor een studiegenoot of collega deed ik dan juist zodat zij konden zeggen: “Goh, leuke, attente meid!” Alles voor de bevestiging. Inmiddels is deze behoefte iets gezakt en doe ik niet meer bij iedereen zo mijn best. Wel geniet ik nog altijd van het verwennen van mensen die dichtbij mij staan. Kaartjes, bloemetjes, brownies per post (zo leuk), borrels (de koelkast is hier altijd gevuld), op vakantie extra vroeg opstaan om iedereen te verwennen met een ontbijt. Ik word heel blij als ik andere mensen blij kan maken. Een Tikkie sturen zit daarom nog steeds niet altijd in mijn systeem en zeker niet voor kleine bedragen.
Tikkie of thuis?
Begrijp me niet verkeerd. Ik snap heus dat je voor kleine bedragen een Tikkie stuurt als je bijvoorbeeld met een grote groep bent (lees: tien keer €5,00 = een behoorlijk gevulde boodschappentas). Het gaat mij juist om die knullige bedragen die je door het gemak van de app zomaar kunt ontvangen. Ik zou namelijk wel raar opkijken als ik een Tikkie voor twee wijntjes krijg van een goede vriendin nadat we een leuke avond op het terras hebben gehad. Ook in tijden van financiële crisis stuur je dan geen Tikkie, toch? In dat geval kies ik liever voor een avond thuis met een goedkope fles wijn van een Duitse supermarktketen.
Misschien ben ik nog een beetje ouderwets en is dit binnen andere vriendengroepen de normaalste zaak van de wereld. Misschien is dit ook leeftijdsafhankelijk, toen ik student was en nooit geld had, was dit echt top geweest. Zoals ik al zei loop ik wel vaker achter in dingen. Zo volg ik nu de reis van mijn vrienden op Polarsteps, nooit eerder van gehoord, maar wat is dat leuk. Als ze terugkomen, zal ik ze verwennen met een Tikkievrij-biertje.