Zit je perfectionisme je soms in de weg? Dit is waarom!

Perfectionisme

In een wereld waarin de lat steeds hoger lijkt te liggen en de druk om te presteren constant aanwezig is, is het geen verrassing dat perfectionisme een veelvoorkomend verschijnsel is geworden. In mijn coaching sessies zie ik regelmatig dat met name jonge mensen hiermee worstelen. Hoge verwachtingen, het toenemende keuzeaanbod, 24/7 toegang tot sociale vergelijking leiden tot het continue streven naar meer. Zeker voor types met een hoog ambitieniveau kan het altijd nog wel een beetje beter. Waar het voor de buitenwereld misschien een perfect plaatje lijkt, zie je vaak dat degene zelf kampt met: schuldgevoelens, (faal)angst en het gevoel teleurstelling/tekortschieten. Herkenbaar? Lees dan even verder!

Tja, ook ik ben een voorbeeld van een perfectionist. Een weg vinden tussen ‘goed’ of ‘fout’ en wie bepaalt dan wanneer het ‘goed genoeg’ is? Jezelf continue proberen te verbeteren en streven naar onhaalbare normen. Dit in combinatie met onrealistische verwachtingen van jezelf of de mensen om je heen. En daar bovenop de angst voor het maken van fouten. Je innerlijke criticus krijgt hierdoor alle ruimte om jou te overtuigen van gedachten die niet altijd met de realiteit overeenkomen. Daarmee heb je jezelf als eigenlijk als grootste vijand gecreëerd. Handig dus om soms even een beetje te relativeren!

Makkelijker gezegd dan gedaan, want perfectionisme kan door verschillende oorzaken ontstaan en worden versterkt. Om meer inzicht in jezelf te krijgen, is het fijn om eens te kijken waar het vandaan kan komen.

  • Opvoeding en sociale druk
    Je opvoeding speelt een cruciale rol bij het vormgeven van perfectionistische neigingen. Ouders die hoge verwachtingen hebben en/of kritisch zijn, kunnen perfectionisme aanmoedigen. Ook de sociale druk (studie, werk, vrienden, sport, etc.) om te voldoen aan de verwachtingen van anderen kan perfectionisme versterken.
  • Angst voor afwijzing
    Je gaat niet zo goed op afwijzing en bent veel bezig met het oordeel van anderen. Een perfectionist hecht waarde aan wat een ander denkt en wil hierin zo perfect mogelijk voor de dag komen, wat leidt tot een constante zoektocht naar bevestiging.
  • Faalangst
    Perfectionisme is nauw verbonden met faalangst. Je bent bang voor mislukking en besteed bewust of onbewust veel tijd en energie aan het voorkomen van fouten/tegenslagen.
  • Onzekerheid
    Perfectionisten ervaren vaak diepgewortelde gevoelens van onzekerheid. Je probeert deze onzekerheid te compenseren door perfectie na te streven en kan hierin een masker dragen richting de buitenwereld.

Het doorschieten in perfectionisme op verschillende levensgebieden kan leiden tot een aantal negatieve gevolgen voor je mentale en je fysieke gezondheid. Het kan bijvoorbeeld leiden tot meer stress, angst of zelfs depressieve gevoelens. De constante druk om het perfect te willen doen, veroorzaakt dan uiteindelijk emotionele uitputting. Dit kan de algehele mentale gezondheid aantasten. De toenemende stress kan ook fysieke gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals vergeetachtigheid, slapeloosheid, hoofdpijn, zenuwtics of een verminderd concentratievermogen. Als laatste kan het je productiviteit verminderen. De obsessie voor het perfectioneren van details kan leiden tot een lamgeslagen gevoel waardoor je niet meer goed in staat bent om taken af te ronden.

Wat kun je zelf doen?

Nu lijkt het alsof perfectionisme een ‘slechte’ eigenschap is waar we eigenlijk zo snel mogelijk van af willen, maar niets is minder waar. Perfectionisme zorgt er namelijk ook voor dat je in bepaalde situaties precies ziet wat er nodig is en je jouw doelen wél bereikt. Juist omdat je dat extra stapje hebt gezet. De valkuil is echter dat je dit overal en altijd toe probeert te passen, waardoor het je in de weg gaat zitten.

  1. Een eerste stap in het omgaan met perfectionisme is bewustwording van je eigen gedrag. De inzichten die ik gedurende de jaren over mijn eigen gedachten en gedrag kreeg, hielpen me om het perfectionisme als iets positiefs te kunnen ervaren.
  2. Een tweede stap is accepteren dat je deze neigingen hebt en ze waar mogelijk te omarmen. We zijn echter allemaal verschillend en dealen op onze eigen manier met dit verschijnsel. Het accepteren van imperfectie en het streven naar persoonlijke groei zijn essentiële stappen op weg naar een gelukkiger  leven.

Wil je hier eens verder over praten?

Boek dan een verkenningsgesprek om te ontdekken wat voor jou een passende vorm richting groei kan zijn!

Ja, ik wil een gratis gesprek!
/door

Keuzes maken: ben jij een maximizer of een satisficer?

Stel je voor dat op dit moment je wasmachine kapot zou zijn. Je hebt eigenlijk zo snel mogelijk een nieuwe nodig, want je huishouden draait gewoon op volle toeren. Je typt via Google ‘wasmachine’ in en al direct verschijnen er ontelbaar veel opties. Je zoektocht kan beginnen: welk model kies je bijvoorbeeld? Hoeveel geld wil je uitgeven? Welk merk heeft je voorkeur? Kortom: veel om te kiezen. Welk type kiezer ben jij?

Volgens de theorie van de Amerikaans psycholoog Barry Schwartz wordt er onderscheid gemaakt tussen twee categorieën, namelijk: de maximizers en de satificers. Interessant aan deze theorie is dat je uitkomst je wellicht verbaast.

De Maximizers
Je behoort tot dit type kiezer als je altijd streeft naar het kiezen van de allerbeste optie. De machine waar veel kilo’s in kunnen, snel klaar is, er mooi uit ziet, goede prijs/kwaliteit verhouding heeft, van een betrouwbaar merk is en veel extra functies heeft. Je gaat net zo lang door met vergelijken en uitzoeken, totdat je de beste wasmachine hebt gevonden. Voordat je ‘Ja’ zegt heb je alles tot op de bodem uitgezocht en weet je dat je een weloverwogen keuze maakt. In dit geval de beste! Uiteraard gaat dit ook wel eens gepaard met wat frustratie, twijfel en onrust, maar die neem je voor lief. Je wilt hoe dan ook het maximale resultaat behalen!

De Satisficers
In plaats van ‘de beste optie’ is de satisficer vooral druk met één ding: de was moet gedaan worden en wel zo snel mogelijk. Dit type kiezer heeft al voorafgaand aan de zoekopdracht in Google een helder beeld waar de machine ongeveer aan moet voldoen. Een snelle, compacte en niet te dure machine die snel geleverd kan worden. Klik, bestellen! De satisficer is bewust van de andere opties, maar kan prima leven met het feit dat er misschien wel tien betere machines zijn. De kans op een eventuele miskoop bestaat, maar ook dat zie je dan wel weer. De wasmand is in ieder geval voor het weekend weer leeg!

Meer ontspannen & meer geluk
Wie denk jij dat er na het lezen van bovenstaande het meest gelukkig is? De maximizer of de satisficer? Voor de hand liggend is de maximizer, aangezien die geniet van de beste optie en zeker weet dat hij de goede keuze heeft gemaakt. En toch schijnt de satisficer het meest gelukkig te zijn. De maximizer heeft weliswaar misschien de beste optie gekozen, tegelijkertijd heeft het hem ook veel tijd, energie en stress gekost! Plus dat ze weten wat ze aan de andere kant mislopen als ze een keuze maken. Door te kiezen, laat je namelijk ook veel lopen en dit geeft het gevoel van onrust, waardoor je minder kunt genieten van de gemaakte keuze.

Of erger: ze stellen het kiezen uit. En niet kiezen, zorgt voor een open eindje dat doet verlammen. Je bent moe van al het wikken en wegen en laat het dus maar. Beter even een tijdje de was met de hand doen, dan een miskoop aanschaffen. De satisficer daarentegen heeft de kast alweer vol liggen met schone was, is ontspannen en blijkt achteraf, ondanks de kans op een miskoop, ook nog meer te genieten van hun keuze.

Kortom: kiezen is dus beter dan niet kiezen en geeft je uiteindelijk een gelukkiger gevoel. Belangrijk is dat je ontdekt wat voor jou de ‘beste optie’ is en wat jouw voorwaarden zijn om iets wel of juist niet te doen. Je keuze mag je dus best maximizen, zolang je niet eeuwig blijft tobben en uiteindelijk kiest als een satisficer en daarmee tevreden kunt zijn!

Wil je afscheid nemen van jouw belemmerende gedachtes en makkelijker keuzes kunnen maken? Bekijk dan eens mijn programma: in 7 sessies van denken naar doen!

/door

Twintigers en dertigers & de invloed van corona

Het jaar 2020 zou voor velen hét jaar worden. Het jaar om nooit te vergeten. Het jaar van festivaljubileums, persoonlijke mijlpalen en grote veranderingen. Waar de een eindelijk de knoop door had gehakt om eindelijk die grote wereldreis te maken, besloot de ander nu echt ‘Ja’ te zeggen tegen het koophuis omdat er een vaste aanstelling bij de werkgever aan zat te komen. Het 35-jarige huwelijk zou groots gevierd worden & 2020 had hét jaar voor de perfecte bruiloft moeten zijn. Dat liep allemaal even anders. Wat vinden we hier eigenlijk van en wat doet het met ons?

Als ik voor mezelf spreek zou 2020 het jaar zijn voor meerdere mijlpalen. Mark en ik werden allebei 30. Normaal vieren we onze verjaardagen nagenoeg niet, maar dit jaar zou er een Winsum Wild Festival 2.0 in de achtertuin komen. In april 2020 zou Lutje Potje ter wereld komen en ook dat zou gevierd worden in de plaatselijke kroeg in Winsum. Ik had eindelijk de knoop doorgehakt om als ZZP’er te starten en dit zou hét jaar worden dat ik eindelijk al mijn plannen kon waarmaken.

9/11-gevoel
Op de eerste dag van mijn verlof kondigde Rutte de ‘intelligente’ lockdown aan. Gevolgd door steeds strengere maatregelen en de oproep: “Blijf thuis”. De toespraak maakte indruk. Ik zat met mijn dikke buik op de stoel voor de tv en op dat moment wist ik: Het jaar 2020 zou inderdaad een jaar worden om nooit te vergeten. Het voelde een beetje als 9/11, een moment waarop we allemaal nog weten waar we waren en met wie. Het moment dat je besefte dat vanaf toen mijn veilige wereld opeens een stukje onveiliger werd. Vergelijkbare angst voelde ik nu.

Angst en eenzaamheid
Op de dag van de lockdown werd de wereld opeens ook een stuk kleiner. De angst werd soms aangevuld met het gevoel van eenzaamheid. Iets dat ik niet uitsprak, want bij een ander was het allemaal toch veel erger. Nu ik veel stukken lees over de impact van corona lees ik dat veel Millennials kampten met deze gevoelens. De wereld die open lag, werd opeens gesloten en je werd op jezelf aangewezen. De angst en eenzaamheid werden aangevuld met onzekerheid. Van een overvolle agenda naar totale stilstand. Van ritme naar dagen in joggingbroek. Van controle naar uitzichtloos. Van sociale activiteit naar genadeloos veel me-time. Van zekerheden naar losse schroeven. Tja, een beste klap van de meul’n (molen) zeggen we dan in Grunn.

Gepamperd naar harde werkers
Millennials worden vaak af geserveerd als de generatie die geen tegenslagen kunnen verwerken. Die zo gepamperd zijn, dat ze bij het minste of geringste al in een burn-out terecht komen. Als dit echt zo is, waarom komt de gemiddelde er pas na twee jaar eerlijk voor uit dat het niet goed gaat? Waarom gaan we dan allemaal door tot het bittere eind en doen we in de tussentijd net alsof het allemaal super goed met ons gaat? Juist, omdat we ambitieuze, harde werkers zijn! We zijn groot geworden met het idee: ‘Je kunt alles bereiken, als je je best maar doet’ en dat doen we met volle overgave. Maar soms kun je nog zo je best doen en daarmee juist het tegenovergestelde bereiken.

Altijd ‘aan’ staan
Uit een onderzoek van Interpolis blijkt nu in coronatijd dat maar liefst 1 op de 5 millennials zulke ernstige mentale klachten heeft, dat dit invloed heeft op hun dagelijkse leven. Dit blijkt uit onderzoek dat Ipsos uitvoerde in opdracht van Interpolis. Denk bijvoorbeeld aan klachten als altijd ‘aan’ staan, slecht slapen en veel piekeren. Het merendeel van de millennials met burn-outklachten (56%) blijkt hiervoor echter geen hulp te zoeken. Herkenbaar. Kunnen we zelf toch wel? Of toch niet?

Struikelend op weg naar geluk
In de zoektocht naar zingeving en geluk struikelen we onderweg wat af. Ik ben van mening dat struikelen juist goed is om te ontdekken wat je wel en niet wilt. Na het struikelen sta je weer op, maar na een val van 20 meter, is het opstaan opeens een stuk minder makkelijk en duurt het herstel vaak lang. Juist in tijden van onzekerheid is het belangrijk dat we blijven uitspreken hoe we ons echt voelen. Tegen je vriend, vriendin, broer, zus, maakt niet uit, maar spreek je uit! We mogen best struikelen en je mag best vragen of iemand je even weer overeind wil helpen.

Laat los & hou vast
Durf deze tijd ook te gebruiken om eerlijk te zijn tegen jezelf. Zodat je kan genieten van je me-time, de gaten in je agenda en de qualitytime met de mensen van wie je houdt. Geef ruimte aan de creativiteit die je hebt. Durf dingen los te laten en geef juist aandacht aan dingen die je vast wilt houden! Bedenk eens wat de stilstand met jou gedaan heeft. Wat is dan jouw antwoord?

Mijn angst heeft ruimte gemaakt voor vertrouwen. Hoe? Door er veel over te praten en actie te ondernemen. Al mijn plannen krijgen alleen op een andere manier vorm en ik vertrouw erop dat de keuzes die ik maak, uiteindelijk ergens toe leiden. En ja, ook ik zal vast weer een hoop struikelen, maar: ‘Hé, dat was toch juist precies de bedoeling?”?

/door

Na-apers: van irritatie naar inspiratie!

Oei, wat vond ik ze altijd irritant. Meiden in de klas die net zo wilden zijn als jij en dus ook dezelfde spullen kochten. “Oh, welke parfum heb jij op?” Waarna uiteraard deze parfum gekocht werd en je jezelf dus dubbel rook. Lekker joh! Uiteraard was dit nog in de leeftijd dat we onze identiteit vorm probeerden te geven. En ja, ook ik heb me hier vreselijk schuldig aan gemaakt. Nu, 15 jaren later, zou je zeggen dat deze persoonlijkheidscrisis wel verleden tijd is. Of toch niet? Nee, ook nu zijn er nog veel na-apers. Wat kunnen we van ze leren?

Beter goed gejat, dan slecht bedacht. Het is makkelijker om te doen wat een ander al heeft gedaan, dan zelf het brein te laten kraken. Dit imitatiegedrag is menselijk. Door van jongs af aan veel te imiteren, denk aan je idolen van vroeger of je ouders, blijven we nieuw gedrag aanleren. Ons brein heeft hier zelfs speciale neuronen voor: spiegelneuronen. Wanneer je iemand iets ziet doen, krijgen je hersenen een seintje, waardoor je in gedachte dezelfde handeling uitvoert. Gapen bijvoorbeeld, super aanstekelijk ?. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat we allemaal na-apers zijn.

Als het jou gelukkig maakt…
Als jong meisje was ik altijd nieuwsgierig, soms een beetje vreemd en met name zelfbepalend. In groep drie was ik bijvoorbeeld fan van Sheryl Crow en tijdens de jaarlijkse playbackshow in het dorp deed ik haar videoclip ‘If it makes you happy’ na. Met een tijgerband om mijn hoofd en hoge laarzen voelde ik me als meisje van zes jaar heel wat. Uiteraard had ik geen idee wat het zinnetje betekende. Nu, 23 jaren later, snijdt deze zin hout. Ik voel me vaak een vreemde eend en laat mijn keuzes niet meer bepalen door een ander. Als het mij gelukkig maakt, doe ik het en ik zie wel wat er van terecht komt. Waar ik me vroeger veelal druk maakte of ik er wel bij hoorde en mijn best deed om toch enigszins met de massa mee te doen, merk ik nu vooral dat het volgen van mijn eigen kop een hoop voordelen heeft. Ik zie het compleet na-apen van een ander dus meer als een gebrek aan vrijheid en creativiteit. Dit zegt overigens niet dat ik me niet druk maak over wat een ander over me denkt. Die irritante kronkel heb ik namelijk nog altijd wel, alleen hecht ik nu meer waarde aan mijn eigen oordeel (en ja, de mening van mijn wederhelft ?) als ik een moeilijke keuze moet maken.

Van irritatie naar inspiratie
We zijn dus allemaal gevoelig voor invloeden van buitenaf en ik laat me zeker vaak inspireren door ideeën van een ander. De kunst is dan om dit mee te nemen in je eigen creativiteit en je eigen draai eraan te geven. Ik haal bijvoorbeeld veel inspiratie uit boeken, docu’s, lezingen, workshops en regelmatig spreek ik af met onbekende mensen die toffe dingen doen. Dat zegt niet dat ik hetzelfde ga doen als wat zij doen, maar ze inspireren me vaak om anders tegen mijn eigen plannen aan te kijken. In dit kader probeer ik ook de irritatie over na-apers te bekijken. Blijkbaar doe je toffe dingen als iemand je na-aapt. Dat zie ik inmiddels als een compliment en het houdt me ook scherp om zelf weer nieuwe dingen te verzinnen. Het verschil is alleen dat wanneer je iemand kopieert, je jezelf niet onderscheidt, maar wie zegt dat dat altijd moet? If it makes you happy….ga ervoor!

/door

Tikkies: wanneer stuur je ze wel en niet?

Het sturen van een Tikkie, jeetje, wat is dat een uitkomst. Vakanties, borrelavonden, dagjes uit, verjaardagen en gezamenlijke cadeaus. Met een Tikkie is het financieel allemaal zo geregeld. Geen gedoe meer met contant geld of ellendig lange rekeningnummers. Geen gedoe meer met je vrienden over wie er nou wel of niet betaald heeft. Makkelijk, toch? Klopt, maar het gemak is hier meteen ook heel gevaarlijk. Elk minuscuul bedrag kan namelijk gewoon in een Tikkie op de app verschijnen. Je jarenlange vriend/vriendin heeft je een Tikkie gestuurd: 7,40 voor twee wijntjes. Auw!

Het versturen van Tikkies is in mijn vriendengroepen inmiddels helemaal geïntegreerd. Volgens mij ben ik een van de laatste die uiteindelijk de app had gedownload, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik wel vaker achter loop met dit soort dingen. Meestal ben ik nogal slecht in het terugvragen van geld (het meteen betalen trouwens ook). Voordat het Tikkie bestond, liet ik vaak dingen zitten. “Ach joh, dat komt volgende keer wel weer”. En als ik het dan wel vroeg met dat lange bankrekeningnummer, checkte ik ook nooit of iemand wel betaald had. Niet omdat mijn bankrekening uitpuilt, maar omdat ik het altijd allemaal zo’n gedoe vond. De komst van de Tikkie-app lost voor mij dus een hoop gedoe op en wordt zeker in tijden van financiële crisis erg gewaardeerd. Het checken is nog wel altijd een dingetje, haha.

Knullig lullig
De vraag is:  wanneer wordt het terugvragen van het bedrag lullig? Zo hoorde ik laatst iemand die een Tikkie van haar studiegenoot had gekregen: “Wil je mij €0,30 betalen voor Koffie in de pauze?” Of iemand die een date had met een leuke vent. De volgende ochtend stond er in haar scherm een Tikkie van 5,40 euro voor twee biertjes. Ai! Ik kon gewoon niet geloven dat mensen dit dus doen. Oké, deze mensen staan verder van je af. De date heeft namelijk nooit een vervolg gekregen en die studiegenoot was ook geen vriendschapsmateriaal, maar dan nog: dertig cent? Serieus?

Jij blij, ik blij
Ik ben van nature een pleaser en verwen graag mensen. Vroeger deed ik er ook alles voor om maar aardig gevonden te worden. Een kop koffie kopen voor een studiegenoot of collega deed ik dan juist zodat zij konden zeggen: “Goh, leuke, attente meid!” Alles voor de bevestiging. Inmiddels is deze behoefte iets gezakt en doe ik niet meer bij iedereen zo mijn best. Wel geniet ik nog altijd van het verwennen van mensen die dichtbij mij staan. Kaartjes, bloemetjes, brownies per post (zo leuk), borrels (de koelkast is hier altijd gevuld), op vakantie extra vroeg opstaan om iedereen te verwennen met een ontbijt. Ik word heel blij als ik andere mensen blij kan maken. Een Tikkie sturen zit daarom nog steeds niet altijd in mijn systeem en zeker niet voor kleine bedragen.

Tikkie of thuis?
Begrijp me niet verkeerd. Ik snap heus dat je voor kleine bedragen een Tikkie stuurt als je bijvoorbeeld met een grote groep bent (lees: tien keer €5,00 = een behoorlijk gevulde boodschappentas). Het gaat mij juist om die knullige bedragen die je door het gemak van de app zomaar kunt ontvangen. Ik zou namelijk wel raar opkijken als ik een Tikkie voor twee wijntjes krijg van een goede vriendin nadat we een leuke avond op het terras hebben gehad. Ook in tijden van financiële crisis stuur je dan geen Tikkie, toch? In dat geval kies ik liever voor een avond thuis met een goedkope fles wijn van een Duitse supermarktketen.

Misschien ben ik nog een beetje ouderwets en is dit binnen andere vriendengroepen de normaalste zaak van de wereld. Misschien is dit ook leeftijdsafhankelijk, toen ik student was en nooit geld had, was dit echt top geweest. Zoals ik al zei loop ik wel vaker achter in dingen. Zo volg ik nu de reis van mijn vrienden op Polarsteps, nooit eerder van gehoord, maar wat is dat leuk. Als ze terugkomen, zal ik ze verwennen met een Tikkievrij-biertje.

/door

Het antwoord op minder stress: stimuleer rechts!

Hoe ziet jouw agenda er komende week uit? Heb je nu juist heel veel tijd of is alles al redelijk voorgeprogrammeerd? Ben je nu al bezig met wat je straks, morgen of overmorgen moet doen? Overdenk je de dag tijdens het autorijden of pieker je vaak over bepaalde situaties voor het slapen gaan? Grote kans dat je regelmatig het gevoel van stress en druk ervaart. Jouw linkerhersenhelft draait namelijk op volle toeren om alle ballen hoog te kunnen houden. Links en rechts zijn duidelijk niet met elkaar in evenwicht. Het antwoord op minder stress? Stimuleer rechts.

(*Deze tekst schreef ik voorafgaand aan de coronacrisis, maar de tekst is zeker in deze crisistijd van toepassing, vandaar dat ik hier en daar kleine aanpassingen heb gedaan.)

Wanneer je als controlfreak in een situatie belandt waar je de totale controle kwijt bent (zoals bijvoorbeeld nu een dikke crisis of in mijn geval destijds een burn-out), heb je zware behoefte aan antwoorden, logica en vooral oplossingen. Voor mij was dit in ieder geval een automatische reactie toen ik hoorde dat deze hippe ziekte mij had getroffen. Shit hé, wat moet ik nu doen? Hoe lost ik dit als bruistabletje op? En belangrijker: hoe kom ik hier zo snel mogelijk van af?

Oververhit
Wat ik toen nog niet wist, is dat ik met al die logica en plannen alleen nog maar meer paniek veroorzaakte in mijn linkerhersenhelft. Deze was al oververhit en kon al deze gedachtes niet ook nog verwerken. Mijn brein besloot dus om alle functies in dit gebied tijdelijk op non-actief te zetten: laag concentratievermogen, super vergeetachtig, amper kunnen lezen, hoofdpijn en overgevoelig voor prikkels. Iets met eigen schuld, dikke bult. Ik kon dus ook niet veel anders dan me uiteindelijk volledig over geven aan de situatie en aandacht te geven aan mezelf.

Van links….naar rechts
Na enige tijd ontstond er weer wat ruimte in mijn bovenkamer. Ik kon weer meerdere bladzijdes lezen en me voor langere periodes concentreren. Top! De nieuwsgierigheid naar de logica bleef en ik begon me te verdiepen in ons brein. Tijdens mijn opleidingen was dit al veel vaker voorbijgekomen, maar heb ik me nooit beseft hoe essentieel het brein is en hoe weinig we het als medicijn gebruiken. Met name verbinding maken tussen links en rechts is het antwoord op de moderne kwaaltjes van nu. De rechter hersenhelft, ook wel het creatieve en emotionele brein genoemd, ligt bij velen van ons vaak te slapen. We handelen veel meer vanuit links, simpelweg omdat de maatschappij hier ook vaker om vraagt. De kunst is nu om zelf het heft in handen te nemen en rechts aan het werk te zetten. Het vermindert namelijk het continue gevoel van stress, zet je in verbinding met je eigen gevoel, zorgt dat je weer nieuwe ideeën krijgt en helpt je vooruit als je stil denkt te staan. Zeker in deze tijd, waarin we genoodzaakt worden om stil te staan, krijg je de kans om jouw creatieve brein te gaan stimuleren!

Blijven doorzetten!
Ik heb dit destijds meteen in de praktijk gebracht door mezelf uit te dagen in creativiteit. Een vlammetje dat al heel lang uit stond, simpelweg omdat ik geen energie had en de tijd er niet meer voor maakte. Ik kocht goedkope verf, spuitbussen en tekenblokken. Het opstarten van een creatief project kostte me soms wel meer dan een uur en het resultaat was vaak niet bevredigend. Toch zette ik door: “Iris, het gaat niet om het perfecte eindresultaat, maar om de handelingen zelf”, bleef ik mezelf toespreken (helpende gedachtes). Het blijven stimuleren van rechts resulteerde uiteindelijk in nieuwe ideeën, een nieuw toekomstperspectief, meer rust, minder stress en leuk tijdverdrijf. Pure winst!

Zes makkelijke tips
Wees gerust: je hoeft geen kunstenaar, zangeres of beeldhouwer te zijn om je creativiteit te stimuleren. Je hoeft ook niet de hele dag met stiften en verfpotten aan de slag te zijn. Ik koos dit, omdat ik tekenen en schilderen vroeger heel leuk vond. Kies dus vooral dingen die je leuk vindt! Ook ben ik me er zeker van bewust dat ik destijds veel tijd over had en jij misschien nu denkt: “Ja, allemaal leuk, maar ik heb hier echt niet zoveel tijd voor!” Ondanks dat ik van mening ben dat je voor sommige dingen tijd moet maken (wellicht dat je dat nu in deze coronatijd juist wel extra hebt?), doe je het meestal niet als het bij voorbaat al te veel moeite kost en het dus onhaalbaar wordt. Daarom geef ik zes kleine tips die je direct in de praktijk kunt toepassen en haalbaar zijn. Ja, ook als je nu gedwongen thuis zit, met drie kinderen die thuis les krijgen en je daarnaast ook nog je huishouden moet herorganiseren.

  1. Kom in beweging! Slechts 20 minuten wandelen zorgt al voor activiteit in je rechter hersenhelft. Ga tijdens de lunchpauze dus naar even naar buiten voor een korte wandeling in je buurt (met afstand uiteraard) of doe tussen de middag samen 20 sit-ups, 10 squats en 10 juming jacks. Maak het leuk!
  2. Droedelen! Stimuleer je creativiteit door bijvoorbeeld tijdens een (online) vergadering te gaan droedelen. Niks ‘geen interesse’, maar ‘super geniale ideeën’.
  3. Muziek! Luister tijdens het schrijven van een moeilijk rapport of het bijwerken van je mail naar een rustgevend muziekje op de achtergrond.
  4. Sta op! Zitten zorgt voor passiviteit, sta dus ieder uur minstens een keer op of stel voor om de meeting van vanmiddag allemaal staand te doen.
  5. Kleuren! Knoop je kinderen een schort voor, laat ze schilderen/tekenen en in plaats van dat je de was gaat doen (want daar heb je nu lekker even de tijd voor), schuif aan en doe mee! Schort aan en kliederen maar.
  6. Zingen! Als je onderweg bent naar de supermarkt, ga lekker zingen in de auto of op de fiets.

Ervaar je deze week dus weer veel stress? Hopelijk ben je nu bewust dat je links te veel laat werken en rechts voornamelijk ligt te slapen.  Succes & zorg goed voor jezelf en de mensen om je heen!

/door

#3 tips die je helpen met het Is-dit-alles?-gevoel

Is dit alles

Het grote leeftijdsgetal dertig komt in zicht of je bent er inmiddels al bij langs gekomen. Je hebt veel van je doelen bereikt en het leven gaat z’n gangetje. Totdat er ineens een klein ik-stemmetje opduikt en aan je vraagt: “Is dit alles?” Een knagend gevoel dat steeds weer terug komt en waar vooral veel Millennials momenteel mee worstelen. Ik geef je drie tips die je helpen om antwoord te vinden op deze vraag.

Is dit de baan waar ik gelukkig van word? Wil ik hier blijven wonen of toch gaan reizen? Is mijn kinderwens wel sterk genoeg of wil ik eerst nog tijd stoppen in mijn carrière? Ga ik nog een opleiding doen of wil ik misschien toch wel voor mezelf beginnen? Ga ik vrijwilligerswerk doen op de school van mijn kind of kan ik toch beter tijd steken leuke dingen met het gezin? Je wilt graag meer tijd om na te denken over je eigen leven en het Is dit alles – gevoel serieus aandacht geven, maar meestal word je meegesleept in de rush van alledag. Werk, vrienden, relatie, kinderen, studie, hobby, sport en voor je het weet is er weer een week voorbij.

De oorzaak van deze onbestemde gevoelens ligt voornamelijk in de hoge verwachting van jezelf en de beoordeling van je omgeving. Iets dat we ook vaak wel weten, maar hoe ga je hier mee om en hoe kom je van dat knagende gevoel af? En belangrijker: hoe krijg je antwoorden op de vragen waar je mee worstelt?

#1: geef jouw persoonlijke stemmetje aandacht!

De eerste stap is om jezelf en jouw persoonlijke stemmetje serieus te gaan nemen en aandacht te geven. Neem een moment voor jezelf. Wat zegt dit stemmetje tegen je en waar kun je hulp bij gebruiken? Schrijf je twijfels en gedachtes op en laat het er even zijn.

#2: onderzoek waar de blokkade zit

Als alles mogelijk zou zijn, welke keuze zou je dan nu het liefst maken? Wat belemmert je momenteel en waar komt het gevoel vandaan? Probeer deze belemmerende factoren op te heffen door te experimenteren met je gedrag. Daag jezelf eens uit om uit jouw vaste patroon te komen door dingen te doen die deze keuze stimuleren. Zeg deze week bijvoorbeeld minimaal een van je afspraken af en claim deze tijd voor jezelf. Doe iets waar je blij van wordt.

#3: kom uit je comfortzone!

Om jezelf het gevoel van meer vrijheid te geven, daag ik je uit om iets te doen dat totaal uit je comfortzone ligt. Dit zorgt ervoor dat je hersengebieden gaat activeren die je normaal op een sluimerstandje hebt staan. Je krijgt een adrenalineboost die ruimte maakt voor je creatieve brein en die je van een afstandje naar jezelf laat kijken. En een leuk extraatje: je krijgt er een zelfvertrouwenboost van. Jij hebt controle over de keuzes die je maakt, kies eens iets dat buiten de gebaande paden ligt.

Ik hoop dat je hiermee een klein beginnetje kan maken en daag je dus ook uit om dit daadwerkelijk te gaan doen. Blijven denken en piekeren is namelijk zo zonde van je tijd! Wil je meer uitdaging en aan de slag met het vinden van jouw antwoorden op de vragen: Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Misschien is mijn Talenttraining dan iets voor jou! Meer informatie over deze verdiepende training vind je hier!

Wil je hier gewoon eens rustig over praten? Dan nodig ik je graag uit voor een gratis kennismaking en een virtuele kop koffie. Boek hier jouw moment in mijn agenda!

/door